Sabahın dördü Şiiri - Selim Güneş 2

sol yanım ağrıyor anne sol yanım
gene içiyorum ve aklımda yazamadığım cümlelerim elimde yarım kalan bitiremediğim sigaram
yazmıyor parmaklarım gitmiyor elim kağıt kaleme

sol yanımda derin bir yara bir sızı
konuşamıyorum yutkunuyorum ağlamamak için
tutamıuyorum kendimi derin derin dalıyorum uzaklara
susuyorum sanki konuşunca anlatınca
bazı şeyler değişecekmiş gibi

değişmeyecek biliyorum ama anlatamıyorum susuyorum saat sabahın dördü
bağırmak haykırmak geliyor içimden
ama yapamıyorum birşey engelliyor beni

yarım kalan çocukluğumu özlüyorum anne çocukluğumu o eski günleri
kendi içimde kayboluyorum boğuluyorum
yan yana dizdiğim bira şişelerinin
ardına gziliyorum kendimi saat sabahın dördü

yine ben yine yanlız içiyorum gelmişine geçmişine
susuyorum hiç sevmemiş gibii
hiç aklımda yokmuş gibi yanlız ve mutsuz
ama birtürlü anlatamıyorum seni satırlarımda

saat sabahın dördü artık içemiyorum hayat gibi içtiğim bidrada acı geliyor bana uykudan bile uzak ve yalnız

bir garip şairin öyküsü

kendi kalemimden

selim güneş