Sabahın altı... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

ten ötesidir duvarlar...

şehrimin gri bulutlu deltalarında
ellerimde çıplak bir başıma
beni üfürsün saatler
herkes oruç buralarda

su'yun gölgesi yıpranmış
mavi renginde gökteki yıldızların
tanıdık çıkmasın mahzenlerde
kırmızı ışıklarla gelen dostlarda
hele öfkelilerse gece yarısı dargınlıklarıma
sarhoşluk kalmasın
uzamış tırnaklarla parmak uçlarında
resim çizerim duvarlara

kalburlarım tıkanır
alamam denize atılacak taşlarıda
yan yatınca şakağımda

ne zormuş giderken düşlemek
dağınık masalara
cevaplara
yeni sorular sığdırabilmek
ölümlülerden mektuplar bekleyip
öte yandan isteyebilmek
ne zormuş umut edip
kapısından dönmek sevinin
annesiz çocuktur gayrı gözlerim

hep böyledir
katlanmış kağıtların ağıdı
yazılıpta
sevgiliye atılmamış mektupların hesabı

bir dizi girginliği
içten dışa kurarken akılı
saati gelmişler gibi gitmek düşer
vakit sabahın altı

uyandık şükür
ölmeyelim
kabarır bu yaşlarda yürek
hep yürekten öteye gitmek

dağınık yazılar yılı /