Sabahı Serçeler Uyandırmalı

SABAHI SERÇELER UYANDIRMALI

Geceler hüzün demler
Dolunay cezvesinde
Bastırılmış duyguları
üfleyip köpürte köpürte
Koyar önüne.
sıkıysa içme..
*
Mehtabın ipek tülü uçarken
perde perde.
Soyunup kalır ruhun
içtimada el pençe.
Tam kaçmak üzereyken
bu nümayişten,
Şıkır şıkır gün ışığı
Yaramaz çocuk gibi
gülümser pencereden
Çeler aklını.
Gel de sevme ...
*
Sevmek güzel de,
sevginin haraç mezat satıldığı ülkede,
Bu zamanda aşk büyütmek imkansız.
Oysa benim gözümde,
Her aşk biraz kavgadır
Her sevdalı militan.
Ve denizine sığmayan
balık olmalı insan...
*
Anlamam ondan bundan
Sevdiği zaman,
Yer yüzü zümrüt halı,
Gök yüzü mavi tavan
Ve kökleri derinlere uzanan
Bir ağaç olmalı insan..
*
Çiçek çiçek açmalı
Şiir şiir bakmalı
Konuşunca dünyayı sarmalı sesi.
Öpüşü karanfil kokmalı.
Aşkın sunak taşında,
Adanmış kurban olmalı...
*
Temmuz gecelerinin kor alevinde
Kaynayan sütün ince kabuğu,
Beklerken kaymak olmayı.
Büyütmeli sevdayı...
İki başı bir yastığa koymalı.
Koşarken vuslata soluk soluğa
bülbülü gül kokusu,
Sabahı serçeler uyandırmalı .

MELAHAT ÇETİNKAYA