"Sabaha Kur Merdiveni..." Şiiri - Mustaf ...

Yürürüm sanırlar
Üstünden atlayıp geçtiğim ipini koparmış taşlar.

Bir yanım devriktir oysa
Kolunu kaybetmemek için
Elini taşırım sürekli sol cebimde
Ne zaman gelip girersin kuş yuvalarına bilmem
Sıkça yoklarım çünkü
Ta çocukluğumdan beri kesin biri deliktir!

Bellerimizin çapı tutar mı birbirine
Hep merak etmişimdir
Hayallerimin terziliğini yapamadım ki hiç,
Ölçeyim
Dilime gelen şarkılar da durmak bilmez
Ayakkabılarımı sorsan adını duyar duymaz
Nasıl da hafifler.

En çok çocuklar anlar halimizden
-Derken senden de söz ediyorum dikkat edersen
Üstelik aynı okula gitmemişken-
Yine de iki kişilik bakıyor gülümseyen gözler
Ve biz de iki kişilik öpüyoruz hayatı
Gülümseyen yerinden.

Bana “sakın ölme” diyorsun ya
Özellikle öğle sonları üşüyorum bilesin
Sıcaklığı pay edebilmemiz için
Sıraya bindirelim eldivenleri
Sırayla giydirelim istersen ellerimizi.

Unutmamalısın
Dayanıksız köşeleri bir kat fazla ördükçe
Tıpkı yaşam gibi ikiye katlanır sağlamlığımız
Hasta ve zayıf kuşları
Sürüden kovan serçeleri gördükçe
Uçup seken sözlerimi bir türlü tutamıyorum
Bari sen tut beni en zayıf yanım sana tutkumdur zira.

Bir de güvenme şu akşamlara
Çıkıp çıkıp gider aklım bulamam pencereni
Ne olur ne olmaz
Sabaha kur merdiveni…

13.10.2014