Sabaha karşı Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Bir nasılın içinde kıvranan düş,
açık kalmış yaradan akar ırmaklar,
coşkun bir sele kapılmış gibi,
götürür durmayan akışın, ormanına,
susmuş ve soğuk bu havada,
bilinen bütün iklimler kaybolmuş,
bir yeni rüya gerekir sana, anlat
neden durmuyor rüzgar, içim
ürpermede, bu mu sonbahar.

Sor ki, yanlışımı bileyim, yoksa
unuttun mu, bu karanlıklarda,
al götür beni, orda öleyim,
sessizliğinin sağanağında.
Anladım, olmaz, gözlerin
çalışırken, uzaklarda,
o bir görüntü, artık ölmem,
belki duyulurum, bitmeyen
bir sabahta.

15/12/2016