Sabaha Karşı 03.11 Şiiri - Volkan Coşgun

Saat ilerledikçe daralmalar başlıyor.
Yeni bir günü kaldıramayacak kadar yorgun oluyorum.
Hep aklımda bir soru yatıyor.
Sormaya utanıyorum,çünkü cevap alamayacağımı biliyorum.
Taze çiçeklerin,mis gibi baharların arasında kalabilseydim keşke…
Keşke sevebilseydim, hatta sevilseydim birince…
Siz nerede olduğumu hiç öğrendiniz mi karanlıktan…
Sevebildiniz mi karanlığı…

Yoksa korkuyor musunuz…
İnanmıyorum…
Korkmayın gelin siz de…
Gelin bir de benim gözlerimle görün umutsuzluğu, karanlığı, aldanmışlığı…
Bir saat daha akıttım hayatımdan.
Yok olmaya yüz tutar zaman,aynı zamanda beni de yok eder.
Birkaç anı hatırlıyorum.
Onlarla yaşıyorum nice zamandır.
Zaten onlarda olmasa kim tutardı ki hayatın ipini…
Bir anda keserdim yoksa…
“Kes”diye içinizden mi geçiriyorsunuz …
Korktuğumu sanmayın…
Acı çekmeye alıştım ben.
Bir anlıkların birindeyim sadece.
Bu da geçer diye avutmaya alıştırmışım kendimi.
Kendimi kızgın bir çöl yapmışım, sonra derin bir deniz.
Ardından annesi olmayan küçük ve yardıma muhtaç bir kız…
Her şiir de benden varmış, her bende bir şiir…
Taze sıkılmış portakal suyundan, Pazar günü ailece pikniğe gitmekten, bir sevgilim olupta elini tutmaktan kim korkar olmuş acaba…
Yaşıyorum zannetmeyin sakın…
Nefes alıyorum sadece…
Bazılarınız onu da yapmıyordur ya,neyse…

Apışıp kaldım bunları yazarken.
Yazmayı sever misiniz…
Sever misiniz ha…
Bilmezsiniz değil mi…
Zaten hiç bilmediniz…
Okurken kim bilir neler geçiyordur aklınızdan.
Kim bilir neler neler aklınıza geldi de bir türlü beğenemediniz yazdığımı…
“Sadece kendim için yazarım.”dedim bir türlü anlamadınız…
Zaten hiçbir şey anlamıyorsunuz ya…
Boş veriyorum artık…
Siz de boş verin…
Vallahi…
Çok iyi oluyor.
Ama yine de bir türlü
“Ah geçen zaman…
Ah geçirdiğim o eski güzel yıllar…”
Demekten kendimi alamıyorum…

Hayır hiçbir günüm güzel geçmedi benim.
Kandırma kendini…
Yalan söylüyorsun…
Hep içinde bir kaygı vardı senin…
Yazmaya bile kaygın vardı,hatırlasana…
Nasıl tutuştun şimdi,gönlüm…
Vicdan azabı mı çekmeye yelteniyorsun…
Cümlelerim hala ayakta…
Hepsi devrik,ama olsun…
Tek bir satır bile aklamak istemiyorum aklımdan yazarken.
Saniye saniye kaydedin bunları dostlarım…
Çünkü lime lime burnunuzdan getireceğim bunları, burnunuzdan…
N’oldu,yine mi hakkımda kötü düşündünüz…
Kesin şöyle demişsinizdir; “Ne zoru var bunun”.
Bi zorum yok canım.
Sıkılan varsa, sadece biraz eğleniyoruz burada diye aldatsın kendini...
Anlayan zaten anlamıştır beni.
Eğer sıkıldıysan bunları okumayabilirsin de…
İnan ki kırılmam, çünkü bunu sen hep yaparsın zaten…
Ne dinlersin, ne yazarsın, ne de okursun yazdıklarımı…
Of, seni çok mı kırdım…
İnan ki yapmak istemezdim, ama bir yanım çatlak işte…
Siz zorlarken çatlamıştı…
Ağlamak istiyorum haliniz için…
Ama buna değmiyorsunuz bile…
Acaba gidip yatsam mı sizi unutmak için…
Saat sabaha karşı 03.11.
Hadi canım atma dersiniz ya şimdi…
İnadına oturayım bari.
Yazmaya devam edeyim…
“Siz…
Siz..
Ah siz…”