Sabaha kadar Şiiri - Cevat Çeştepe

/zeytinleri gözlerime yerleştiriyorum, gözlerine benzer diye

sen geceye bir bardak demli çayı arkana alarak dem olmuşsun
ben istihap haddimden bile daha az rakı ile yanına oturmuşum
uyku tutmamış ikimizi de, bahanemiz sabahı bulmak olsun
koklayarak hasretimiz kadar dört nala toz duman içinde,
ama elimizi bile sürmeden birbirimize.

senin Munzur ‘da şafak düşmüş suyuna, sırılsıklam kanatların
uçup konmuş bir kar beyaz türküye, kardelenleri gibi Ağrı dağının
ben yanık sakalımla uzanırken Ege’de bir yol kenarı zeytin ağacına
dallarından barış topluyordum doğacak çocuğumuza, senin adına …

/ bir uykudan uyanırsın, çırılçıplak düş terlemesidir susadığın

sen geceye arzulu telaş ve al basması heyecanla konuk olmuşsun
ben ucu kırık okları erosun masalına saplayıp yanına oturmuşum
uyku tutmamış ikimizi de, bahanemiz gece boyu sevişmek olsun
soluyarak iliklerimize kadar deli-dolu ve kan ter içinde,
yüreklerimizi perçinleyerek yüreklerimize.

senin alnının çizgilerinde ismimi tanıdım, öyle yazarım ilk harfimi
bir kenarından ufukla birleşirken diğer ucu denizleri kucaklar gibi
ve içinde bembeyaz bir martı, özgürce ve lodos tadında sere serpe
hani daha öncede söylemiştim sana, gelip konuvermek pencerene …

/ uygunsuzluk kendisidir, karşılığı olmayan soru işaretlerinin

sen geceye sırt dönüyorsun, bütün güzelliklerin fotoğrafı olmuşsun
ben en yüksek doruklarda güneşe karşı, bağdaş kurup oturmuşum
uyku tutmamış ikimizi de, bahanemiz yıldızları yolcu etmek olsun
sarılarak ısınacağımız kadar umuda, barışa ve sevişmelere,
bir ateşle cevap verelim, cevapsız bilmecelere.

ilk ışıkla çeki düzen olacağız, sonra bir başka yola yolculuğumuz
açık kalacak okuduğumuz kitap, kaldığımız yere işaret olduğumuz
kapıdan beraber çıkıp, bırakacağız bu geceleri arkadan gelenlere
bizden daha özgür, barışla dudak dudağa sabaha kadar sevişenlere …