tadılmamış ölümlerce son duraklarımı yaşıyorum ilk gibi
kent içine kapanık pencereler sağır dilsiz yılkısız sabaha
senin unuttuğun benim anımsadığım üşümüş yıldız gibi
bakılmamış gökleri bırakıyorum gömerek kendimi sabaha
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
