Sabah Vakti Şiiri - Mehmet Cıngır

Sabah vakti çok erken kalkarım,seherde,
Allah'a şükrederim,taze havayı içime çeker de.
Sona eriyor yavaş yavaş karanlık kabusu,
Dolduruyor içimi kır çiçeklerinin kokusu.

Aydınlanıyor bütün yönler,doğu,batı...
Sona eriyor karanlıkların saltanatı.
Uçtu gözlerim,gördü ufukta bir nûr,
Bu vakitte yorgun gönlüm buluyor huzur.

Ilgıt ılgıt esiyor şafakta sabah yeli,
Okşuyor ruhumu güneşin şefkatli eli.
Ah,insanlar bu huzuru anlasalar!
Rahatsız olur ışıktan ancak yarasalar...

Tatlı tatlı okşarken saçlarımı rüzgâr,
Güneşin gölgesinde kalıyor ay ve yıldızlar.
Gülümsüyor ufukta pembe bir güneş,
Gerekmez güneşe ne bir yoldaş ne de bir eş...

Doğmada güneş yüksek bir tepeden,
Isıtır herkesin yüreğini,siyah-beyaz demeden.
Sıcak renkler sunar gönlüme altın ışıklar,
Doldurur alemi ziyalar,kokular,çiçekler...

Günün aydınlığında kucaklaşsın bütün insanlar,
Paylaşalım sevgimizi,büyüsün dağlar kadar...