Sabah olsun düşünürüz Şiiri - Hanbeli Erçin

Fırtınada çatısı uçmuş bir ev gibiyim, yıllanmış şaraptan kalma sarhoşluk var üstümde.
Defalarca kez tekrarlanmış cümlenin unutulmuş haliyim.
Çölleşmiş denizin yosunlaşmış sahilinde, kör kuşların talihsizliğine susuyorum.
Savrulabildiğimce savruldum.
Gidebilseydi içimde senli hisler, bir kuşun göç edeceği zamana bırakırdım.
Dünyanın evrimine kafa tutmuş olmalı yalnızlık, şeytandan kopma tüy gibi,
Mavinin griye çalmasını kabullenmek istemeyen çocuklar arasındayım.
Hanginiz hangimize laf anlatacak ki?
Sarı saçları olmayan Mihriban adıyla seviyorum seni uzaktan uzağa yolculuklarda.
Üzülüyor musun?
Bunu tartışmaya sürecek cesaretim yok, cesaretimin senin gitmenden sonra düzelmemesi harici bir hiçlik var buralarda.
Korkunun kokusunu kestirip atabilecek oksijen ağırlığı henüz inmedi yer yüzüne.
İnse de fark edecek bir şey var mı sende?
Benim keşfedilmeyi bekleyen senli hallerim var, garı bozulmuş bir tren istasyonu içinde çürüyor duvardaki anılarımız.
Gider gitmesi gereken zaman, zamandan şüphem yok.
Zaman seni bütünleşmeye davet ediyor gibi, beni alaya çekiyor insanlar.
Umurunda mı ?