Sabah Ezanı Şiiri - Mehmet Cıngır

Seher vakti karanlıkları yırtarak yükselen bu ulvî sesi,
İçiyorum damla damla,yudum yudum,keserek nefesi.

Bu ses, sinerek ruhuma,karanlık ruhumda olur nûr,
Aydınlatır bütün ruhumu,ruhum bulur huzur.

Kanatlanıp uçar ulaşmak için yücelere ruhum,
Kıyama hazırlanır ruhumla birlikte bütün vücudum.

Ruhumun kulağına okunan ilk sesti bu duyduğum,
Bu sese karışır da ruhum,yükselir arşa adım adım.

Yükselirken arşa bu ilâhî ses,gözlerden akar yaşlar,
Allah'ın huzurunda huşû ile rükuya eğilir başlar.

Bu ilâhî sesle eder bu alemde bütün cisimler hareket,
Bu ilâhî sesin feyziyle artar yerde ve gökte bereket.

Gönlümün semasında yankılanan bu sesi,dinler ayla güneş,
Söner bu ilâhî sesin hatırına,cehennemde alevlenen ateş.

Diriltir ölü ruhları,cana can katar,ıslatır kuru gözleri,
Görülür alemin her zerresinde bu kutlu sesin izleri.

Hoş bir sedâ ile büyüler bu derûni ses, uyuyan kulakları,
Götürür ruhları başka ufuklara,aşarak bütün ufukları.

Dalga dalga arşa yükselirken bu büyülü nağmeler,
Huşû ile dinler bu tatlı sesi gökte bütün melekler.

Ruhumu sen ta derinden etkileyen uhrevî bir melodisin,
Aşıkıyım ben,şehadetleri dinin temeli olan bu sesin.

Seher vaktinde bir rüya gibi yükselen,delerek insanın sinesini,
Eksiltmesin Hüda,gök kubbenin altında yankılanan ezan sesini.

.