Sabah Cömert Şiirleri - Şair Sabah Cömert

Two days ago;
When the sun was moving towards the end,
When the wind swept the hate from disturbed faces,
When everybody, but everybody on the world synchronized their breaths.
One more taking before giving it.
You released your dreams out off your mind.

There will be no place after you leave.
Nowhere I could go to laugh.
Nowhere I can claim that I belong.
I assure you, no place.

You must kiss me while you leave.

Sabah işe erken giderim.
Erken çıkarım işten akşam.
Tıraşlı yüzüm olur gün aşırı.
Kravatı sıkı sıkı tutarım.

Ayakkabım bağcıktan yoksun.

When they killed Gorando
There were three lions and a man
They dragged him, they ate him.
I watched him asking for help.

It was short, it was quick.

You will leave me and I will fall.
Lift me and leave, then I will fall.
All those things, too, will go down
from this up to the ground.

Everytime there with the same rule.

Yürüyorum,
Yürüyorum karanlıkça hırpalanmış kaldırımda.
Basıyorum üstüne eskimiş tüm adımların.
Eziyorum izlerini, insanların, yürümüş.
Yürümüş, düşümüş, tükürmüş.

Bir, iki...

İki bant gerek.
Bir kağıt üzerinde bana,
iki bant gerek.

Fake, fake, fake!
Why are all these hands holding a flake?
Is it hip now, or is it fun?
Whatever it is, it is not mine.

Fake God, all fake!

Give me one dropp
so I can fill the holes
in my confidence.
And you listen to me,
shaking,
under its tasty influence.

Ertesi gün telaşına bulanmış bir gün ortası.
Üstümüze bardaklardan boşlamış nisan buharı.
Baharı beklerken başımıza gelen.

Tanıdık sokaklarda adım adım yabancılık.
Eski bir dostun anlaşılma takıntısı.