Sabah Bu Şehri Şiiri - Ahmet Zeytinci

Sabah bu şehri göremeyeceğim belki
çıkıp gitmiş olacak
zaman gecenin namlusundan
bir de bakacaksın ki
yüzlerce güvercin havalanacak
Hacı Bayram'ın o güzelim avlusundan...

Güneş yine oklarını gönderecek
rüzgar yine birilerinin yanağına komşu gelecek
kedilerin yavruları köpeklerin havlamaları
ve bizim duymadığımız
Hazreti Süleyman'a hiç yabancı olmayan
karıncaların ayak sesleri
beni ve birilerini alıp götürecek...

Sabahın ve akşamın sahibidir
bizimde sahibimiz...

Ellerin ellerime uzandığında
ve bir çocuk
belki de bir ağaç ya da toprak
suya kandığın da
sabah bu şehri göremeyeceğim belki
güneş doğarken bu şehirde gözlerini açacak
ben yitip giderken, gürbüz bir çocuğun teki...