Sabah Ağardı

Sabah ağarıyor
Sanki gözlerim ağrıyor, bu aydınlık ne böyle.
İçime doğdu, biliyordum.
Umutsuzum işte: o toprak, o gökyüzü, o sel, o taşkın…
Bildin de ne oldu, söyle?

Karga öttü de, ona mı kuruldun bu saatte?
Rüzgar esiyor pencereden, yüzümün her zerresinden.
Yalnız gibi bu dünya…
Aslında da değil.
Belki de çok soruyoruz diye bu bela başımızda.

İnsan hatası mı bu, her şeyi sorgulamak?
Yoksa bitirecek mi kendini bu dünyada insan?
Tamam, çoğalalım da… Hindistan’da iki milyar.
Sormadı kimseye, oluştururken bizi bu dünya.

Belki burdan devam ederiz,
Belki de toz olur, Ağrı Dağı’na kar oluruz.
Everest… biliyor musun, eriyor.
Kutsal suydu ya hani, Ganj'a akıyordu; onun kaynağıydı.
Kaynağı bile sömürdün sen.

Sen baktığını görmedin.
Sen umursamadın.
Sen hiç olmak istedin, onu da olamadın.
Şimdi de silah mı çekiyorsunuz birbirinize?
Çekin...