Saba makamı Şiiri - İlyas Kaplan

kanı çekilmiş yapraklar ayaklarımın ucunda
gözlerimden damlayan bir garip hüzün
topluyorum kimsenin göremediği yalnız bana bırakılan yarınları
yüreğimi yararcasına üzerime düşüyor temmuz sıcağı
geçmişin hesabını yaparken ve susarken

tükeniyor fısıltılar ,bırakılırken kulaktan kulağa
zihnimin tavanından bakan canlı cansız yüzler biliyorum
içimde mahrem sandığım bir çok şeyi
toprağa, suya, havaya sığdırıyorum

ne acı hala hayatın ipine bağlanmak
keşke özgürlüğün ayıbını örtüsüz kılabilseydim
koyu bir maviliğin içinde gözlerim hep uzaklarda
izlerini silebilseydim geriye kalan hatıraların
hangi kıyılarına ve hangi uçurumlarına bıraktığım

tanısı konmamış soğuk kışlardan kaçmak da yalan artık
sokakların ateşiyle yanmaya başlamalı daha da geç olmadan
menekşe kokulu havalarda
saba makamında sabah ezanı
duygularımı yoran şehir bana acımasız
direnmek yaşamak demek direnmek umut demek
sanırım ihsanları Firdevs zamanlarına kalacak

kalbimin ellinci meşalesini yaktım
güneşin kızıllığını arkasına alarak yürüdüm
tanıdığımı zannettiğim caddelerin ademleri bir de
gecenin karanlığına gülümseyerek
çocukluğumun yaşı tutmadığı umutlardan
eskimiş zamanlardan,
aşına mekanlar kaldı geride

redfer