Saatsiz Şehir Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

Eprimiş koca siyah paltosundan saatini düşürmüş şehir
Kimsenin yok saati hiçbir saat kimsenin değil
Bu şehri evlat edinmiş bir acayip yalnızlık
Her insan kendi saatinin peşinde
Bir saatim olsun yalnız benim olan rüyası dönen

Büyük masalarda küçük masalarda
atölyelerde fabrikalarda hastanelerde okullarda
taksilerin yorgun sarısında saatsiz savrulan öyküler

her mekanda her ortamda onlar ve ötekiler
maçtan dönenler piknikten dönenler aşktan dönenler
ve ölümden dönenler
maça gidenler pikniğe gidenler aşka gidenler
ve ölüme gidenler

ya da hiçbir yerden dönmeyenler
hiçbir yere gitmeyenler

bu şehrin gölgesi saatsiz vurur hanımlar beyler
görünmeyen darp izleri daha çoktur
kimsenin kendi saati yoktur
senin benim rüyamı giyinir durur
bizler böyle çıplaklıktan bir düş kuramayız

eski saraylarından asude bir şarkı duyulur
eski saatli zamanlardan şehir düşürmemişken saatini
ve düşmemişken bu kadar daha
asude saatlere inanırsın

bu şehrin gölgesi saatsiz vurur inanamazsın
kimi ayakkabı seçerken kimi gider adam vurur
bir an gelir
çocuklar birden büyür bu şehirde

inanamazsın

Şarkî Dergisi 4.Sayı
(Aralık-Ocak-Şubat 2018)