Saatlerin durduğu
Güneşin hiç batmadığı an geldiğinde;
Kalmışsa bir içimlik suyunuz,
Bir lokmalık yiyeceğiniz
Hemen yiyip - içiniz.
Saatlerin durduğu zamanda
Nefessiz kalır tüm kainat
Yokluğun o korkunç rüzgarları
Son defa bin hüzünle eser.
O zaman her şey donmuş gibidir,
Sonsuz durağanlığa mahkumlar! ..
Hiç kimse bilemez, hesaplayamaz,
Donmuşluğu “Ondan” başkası canlandıramaz.
Sorulması kadar düşünülmesi de
Hiç bir hesaba, kitaba sığmaz;
Durdukları için, tüm saatler de çalışmaz
Neyin mahkumiyetini yaşar kainat bilinmez.
Şuna – buna değmiş kirli insan eli,
Her dokunuşta biraz daha kirletmiş
Reddeden o güçlü tabiat gerisin - geri
“Alın kirlerinizi” diyerek bize iletmiş.
Gerçekten beceremez miydi insan
Doğduğu gündeki gibi temiz kalmayı?
Elbette becerebilirdi, şeytanlığa özenmese
Şeytan rolünü değil, insan kalmayı benimseseydi.
Böylesine kararmazdı ufuklar,
Ak la kara bu denli birlerine karışmazdı,
Kurtuluş güneşinin doğuşu böylesine gecikmez,
İnsanlar bu denli doyumsuzlaşmazdı.
Kayıt Tarihi : 4.4.2012 01:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Değerli kaleminize, size sevgi ve saygıyla.
Hiç bir hesaba, kitaba sığmaz;
Durdukları için, tüm saatler de çalışmaz
Neyin mahkumiyetini yaşar kainat bilinmez'
Şiiriniz yaşamın gerçeklerini çok güzel ama bir o kadar da dokunaklı bir tarzda dillendirmiş...Beğeni ile okudum. Tebrik ve başarı dileklerimlke değerli şiir dostu...
Gerçekten beceremez miydi insan
Doğduğu gündeki gibi temiz kalmayı?
Elbette becerebilirdi, şeytanlığa özenmese
Şeytan rolünü değil, insan kalmayı benimseseydi
bu bölüme hayran kaldım
TÜM YORUMLAR (7)