Saat Kulesi Durağı Şiiri - Huban Asena Ö ...

Saat kulenin gölgesi düştü üstüme
Akrep dakikaları,
Yelkovan sancıları yiyor.
"Kaç oldu acaba?" diye sordum,
Duvar saati çatladı
Zaman, sen durdukça hızlanıyor…
Ben bile yetişemiyorum!"

Ağır ağır çıkıyorum merdivenlerden
Her basamak bir yıl,
Her yıl bir yüz.
"Dur!" diyorum, "Dur!"
Ama saat beni duymuyor
Kule, geçmişin kemiklerinden örülmüş,
Zamanın çürük dişleriyle gülümsüyor…

Zirvede durdup baktım
Şehir ayaklarımın altında, yüreğim kulede asılı.
Bir adım attım, ve düştüm
Ama düşüşüm bir kum tanesi kadar yavaş
Bir ömür kadar hızlıydı…
Yere çarptığımda ise,
Saat kulesi tek vuruşla
Geceyi ikiye böldü

Bir çocuk,
Kum saatiyle gülümsedi
"Zaman düşerse eğer
Kırılan sadece kum olur!" dedi
Ben ise
Bir avuç kumu sıktım avucumda
İçinde
Kendi cenazem tıkırdıyordu…