Saat Kulesi Şiiri - Batuhan Kavak

Aşkların doğduğu yerdir burada saat kulesi
Mazinin tellerine vuruyor içimdeki sesi
Birçok insan gelip geçti önünden asırlar boyu
Onlar da her insan gibi beklediler vapuru
Ne erken ne geç herkes zamanında aldı bileti
Arkalarında bıraktıkları tek şey de maziydi
Bilmem ne zaman gelecek ufuklardan bizim vapur
Bilmem ne zaman delinecek gerçeğe ördüğüm sur
Dolacak içime zulüm kalkanını kıran kılıç
O dehşetli mahkemede çıkacak karşıma yargıç
Sual olacağım: Niçin yüce güneşi batırdın
Cevabım: Ben de çekiverdim ızdırabını aşkın
Kelepçeler vurulsun ayaklarıma da ellerime de
Son aşkı da öldürdüm zevk ile saat kulesinde