Saat: Kavuşmak Vakti Şiiri - Sevinç Şahin

Yüreğimin sesini bastırmak istercesine camlarımı sarsıyor rüzgar. Yağmur damlaları yarışırcasına iniyor gökkubbeden. Ben her damlayı indiren o meleklerden birini görmek ümidiyle yapışıyorum cama. Ah gözlerim! Acizliğini anlayıp kapanıyorlar...

Rüzgar şiddetini artırıyor, sanki içeri girmek istercesine, sanki içime girmek istercesine daha beter sarsıyor camlarımı. 'Olmaz! ' diyorum, 'Giremezsin, giremezsin'. İçeriden dışarıya doğru sarsılıyor camlarım bu kez....

Saat, sabahın ilk dakikaları. Gözlerim kayıyor duvar saatimize. Hani şu oturma odamızda duran. Hani şu gemici çapası şeklinde olan. Hani sen asmak için acele ederken, sağ alt köşesinde küçük, kırık bir hatıra bıraktığın...İyi ki de kırılmış o gün, o sağ alt köşe diyorum. Birden elimle sol yanıma bastırasım geliyor. Kendimi bir saat gibi hissediyorum o an. Benim de sol yanım kırık...Acı... Evet hala acı... Sah,i saat olsaydım zamanı durdurmaya gücüm yetermiydi? ...'Saçmalıyorum' diyorum kendi kendime. Düşüncelerimi bir duyan olsa? ! İyi ki düşüncelerimin dili artık, sadece gözlerim...Ve benim kimselerin gözlerine baktığım yok artık, kimseler de gözlerime bakmıyor zaten...

Sonunu getirmeye korkuyorum bu cümlelerin. Hayatımı yazsam diyorum; her satırı sonu gelmeyen cümlelerden oluşurdu galiba...Sonu gelmeyen ve hatta imla kuralları olmayan cümleler...Beni belki en iyi, her kelimenin sonuna konulacak bir ünlem anlatırdı. Nasıl da yakışıyor ünlemler hayatıma.

Hala nasıl ayaktayım bilmiyorum... Şaşkınım! ...Hayatım boyunca hep şaşkın kaldım zaten. Ben şaşkın şaşkın bakarken dünyaya, hayat her saniye beni şaşırtan süprizler yapmaya devam etti. Bunun en güzel yanı,O'nun ' Şaşkınlıktan büyüyen gözlerine baktığımda, seni ne kadar çok sevdiğimi anlıyorum' demiş olması...

Hayat en son süprizin yaparken herzamankinden daha çok şaşıttı beni. Ve o gün benim şaşkınlıktan açık kalan gözlerim bir daha hiç kapanmadılar.

Yağmurun şiddeti azalır gibi oldu. Anlamış olmalı yüreğimdeki fırtınayla boy ölçüşemeyeceğini. Sol yanım daha fazla mı acıyor ne? .. Sanki bir ses çağırıyor beni...Belki en çok bilinip te, bilinmezden gelinen yere. Hazırlanmam lazım tüm hayatımı koyup bir valize...

Bir daha bakıyorum sağ alt ucu kırık saatimize...Saat: kavuşmak vakti. Uzun zaman sonra ilk kez kapanıyor gözlerim. Ve düşüncelerim lâl oluyor...

S.Ş.