Saat gecenin üçü Şiiri - Nazlı Altan

Saat gecenin üçü.
Aklımda bir deli rüzgar.
Esmer bir adam yürüyor caddemin tam ortasında.
O yürüdükçe bir bir aydınlanıyor sokaklarım.
Yıldızlar yağıyor gökten.
Tutuyorum elini, tüm şemsiyeleri çöpe atıyorum.
Gözleri yemyeşil bahar dalı, o bunu görmüyor.
Saçlarını okşuyorum, pembe çiçekler açıyor bahçelerimde.
O uyumuyor diye uyumuyorum, o bunu bilmiyor.
Yaş senenin otuz üçü.
İçimde tekrar o şarkılar.
Olmaz dediğim ne varsa oluyor kalbimin tam ortasında.
O güldükçe gülüyor içimdeki çocuklar.
Yangınlar başlıyor karanlığımda.
Öpüyorum yüzünü, tüm suları yok ediyorum kainattan.
Sesi bana nefes , o bunu duymuyor.
Kokusunu içime çekiyorum , dünyanın en güzel kuşları ötüyor.
O anlatmıyor diye ben de söylemiyorum, o bunu da bilmiyor.
Tüm bunlar üç olmazın da üçü.
Biliyorum hepsi imkansızlar.
Esmer bir adam kanıyor yaramın tam ortasında.
O gittikçe susuyor tüm şarkılarım.