---Saat Çalar Zamanı Şiiri - Şükrü Topallar

Ayrılık vaktin gelir saat çalar zamanı,
Terk ederek gidersin dostlarla, akrabanı.
Geride bırakırsın acı, tatlı anını,
Varsa annendir, yoksa arama ağlayanı.

Ölüm hayatımız da yaşamak gibi gerçek,
Doğarız elde değil, ölürüz istemesek.
Hayat yolculuğunda kader ne derse olur,
Boyun eğen huzurlu, isyan eden kahrolur.

En kısası tek nefes, ömür geçmez yüz yılı,
Dünyanın işi bitmez, yaşasak ta bin yılı.
İş, aş, aşk peşinde koş, unutma vardır ölüm,
İşin, aşın, aşkını dinlemez gelir ölüm.

İhtiyarlar ölümü beklerler sıra sıra,
Gençlere ise ölüm uğruyor ara sıra.
Günlük işi yarına bırakma düsturdur bil,
Ölüm gelir, iş yarım dinlemez hiç azrail.

Allah'a kul, topluma yararlı olmak hüner,
Değişmez kaidedir: Her şey aslına döner.
Adem, Havva'dan beri geldiğimiz yer toprak,
Zengin, fakir, padişah ölür oluruz toprak.

Ölünce paran, pulun, namın dünya da kalır,
Hayırlı evlat, eser, ilmin senle yer alır.
Onlar var oldukça sen hayırla anılırsın,
Yoksa tez unutulur, toprağa karışırsın.

Bir anlıktan, yıllara geçip, gidiyor zaman,
Sayılı nefeslerle, düşülür ömürden an.
Bütün sonların sonu; ölüm geldiği zaman,
Yaşarsın; gök kubbede kalmışsa hoş bir sedan.

Şükrü Topallar

20. Haziran. 2009 Güre