Saat Dokuz Kırkbeş Şiiri - Metin Bahri

Büyük bir yoklukla uyanıyorum sabaha
Genişçe bir yol açılıyor önüme
Bacaklarımı sarkıyorum o yoldan
İniyorum yataktan olağan isteksizlikle
Bu arada saat dokuz kırkbeş

Emirler yağdırıyorum her bir parçama
Harekete geçiyor bacaklarım
Ellerim, yüzümü yokluyor
Aklım yine sende tekliyor
Bu arada saat dokuz kırkbeş

Karnım ağıtlar döküyor sessizce
İyi bakamıyorum ne zamandır
İyice yıpranıyor günden güne
Birkaç parça umutla yetiniyorum bayadır
Bu arada saat dokuz kırkbeş

Kumandaya uzanıyor ellerim
Başım, yastıklara alışmış gibi
Kulağımda eskilerden nağmeler
Yine seni düşünüyor hücrelerimin her biri
Bu arada saat dokuz kırkbeş

Yapacak bir şey bulamıyorum
Sanki hapsolmuş gibiyim
Ne yapsam ilerletemiyorum
Zamanda kaybolmuş gibiyim
Bu arada saat hep dokuz kırkbeş