S u e d a Şiiri - Hasan Tan

zaman yedi başlı ejderhaydı
sabah ezanları böldü uykusuzluğumu
ve beş parçaya bölündü gün
beş melek süslendi
beş gerilla kuşandı
beş asker beş tetiğe abandı beş pusuda
beş ağıt aralandı
beş sapandan beş harf gökyüzüne yollandı
yollandı bak: s u e d a

bayat ve küf kokan bir öykü olsa da bu
bakışların yeni sürülmüş toprak kokusu
her baktığımda yüzüne aydınlanıyor şehrim
bakıyorum aydınlanıyor dağlar
bakıyorum bulut
bakıyorum güneş
bakıyorum kuşlar havalanıyor asumanımda

ne zaman yağmur koksa sokaklar
geceye sıçrıyorum
perdeler çekilip kapanıyor kapılar
uzakta sınır boyları
uzakta kan tutan bakışları aysar
gözbebekleri gebe insanlar
sınırlarda kana abanıyorlar sueda

buruşturup at geceyi dağılsın öfkeler
yeryüzüne rahmanın rahmeti gibi dağıt umutlarını
unutma kahkahalarını da
ve uzak dur korkaklardan
dedim ya ejderhaları yedi başlı
sesleri kurt uluması
şekerleri renksiz ve tatsız
ve sevdaları yalandır sueda

sueda sus! sueda kalk! sueda otur!
alinin attığı topu tut
ortadoğuya düşen misket bombalarını da
yengene söyle bir çay koysun
ve toparlasın haritanın dağılmış taraflarını
elbette arakanı da..
ne de olsa savaş ve barış
sevgi ve nefret
kan ve gül iç içedir dünyada
her an başka bir rayihaya savruluyor rüzgarlar
ve her an cehennemi bir acıya gebe hayat dediğim
İzmirde ya da şemzinanda

sana kınsız mısralar sueda
keskin bakasın diye dünyaya
sana keskin dağ fırtınası kokusu
sana kahve rengi sana haki
sana siyahın ve kırmızının binlerce tonu
yani peşkeş çektim sadağımda ne varsa
bitsin diye bu rezil yıllar
yeniden yeşersin diye kırılan dallar
bütün coğrafyalarda..