s.(S.) Şiiri - Kağan İşçen

o yüzünü hatırlıyorum
yağmurlu yağmurlu bakan bulanık
şeker kutularına aşık tebessümünü
zaman düşüncelerinde is oldu perdelendi artık toprak kokusu
insanı kotardım ellerinden
derin olmayı acı yeşil bakışlarının ilmeğinde
şimdi sokaklarımızın küçük sahipleriyleyim
yaşamak bu olmalı s.
hep yaşayacakmış gibi ölmek
dallarına sevdalandığımız erik ağacı gibi
sarayları serseler önüme
hala bırakmam mandalina ekmeği
sen almaşık entarili annenin avuçlarındaki
şekerler kadar sıcaksın bekleyişimin tatlı mor akşamlarında
güneşe serenat yapan bulutlarca
keşke diyorum birbirimizin noktası olsaydık bütünleşen
virgüller kesik kesik yaralı ömrümüze tarumar günler yığdı s.
s.koşarak tutmaya çalıştığımız tayyare böcekleri kendimiz miydik
ya da beklemek sen miydin kendine inat nasıl oluyorsa
sen yoksun
her günün değişik ama aynı gerçeği
cibinliğin ardından seyreylediğimiz samanyolu toz bulutu hala
üç gün üç gece nöbetini tuttum
özleminin sıtması yakaladı defterlerimi kitaplarımı anlık susuşlarımı
dargınım dünyaya
bulutlarımızı tattırmadı bize s.
uçaklar artık babamızı getirmeyecek
karşı mahallenin güvercinleri bizimle değil
uçurtmalarla mektuplar yollayamayacağız uzak maviliklere
s.
acıklı öykülere ağladığımız gibi
canciğer kuzu sarmasıyım hala çocuklarla
bir sensizlik eğreti üzerimde
yakışmıyor yokluğun çalakalem esintisine fikrime ince güllerine
s.
kırlangıçlar hala curcuna koparıyor
özlemlerimize eş
gözlerim hala çil yavrusu gibi
mahallenin delikanlısı edasında olsa da herbirşeyim
gizli gizli ağlamayı unutmadım
çileden çıkarak