Sirkeci Şiiri - Mahmut Polat

günlerden pazartesi
eski bir feribot güvertesi
puslu bir akşam sarıyor bütün kenti
yüreğimde acı keder
Sirkeci’ye götürüyor
hatıralarımla beraber

gökyüzü ırgalanıyor
belli ki ağlamaya hazır
alıyor saçlarımı deli rüzgar
ardımda Harem Üsküdar
yanaklarımda nem
şebnemler yine
dökülürler denizin maviliğine

kim bilir bu mevsim
bu akşam nerdesin
belki kottbuser Damm da
dalgın dalgın yürümektesin
kim bilir
belki de Leinnestrassse de
evindesin
kulaklarımda sesin
biliyorum yoksun
ah neden bu kadar
İstanbulsun

feribot iskeleye yanaşıyor
omuzlarım düşüyor
firkatin yükü ağır
sanki her şey bir rüya
hiç bir şey yaşanmamış
az ötede
yeniyetme sevgililer gülüşüyor

Kız kulesince kadimdir yalnızlığım
yüreğim kor yüreğim Cehennem
nasıl geçeyim senden bilemem
Galata kadar eskidir hatıralar
vakit çok geç
gel
diyemem