Bırak yakamı bırak ruhumu yakan ahenk;
Başladı, öz nefsimle, beklediğim şanlı cenk (!)
Bir ölüm ki sormayın ölümsüzlüğüme denk,
Ne cismimi gören var ne de sesimi duyan...
Böyledir ta ezelden, varlığımızdaki sır
Hakikat ilminde bir saat, gün, ay ve asır...
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
