Bırak yakamı bırak ruhumu yakan ahenk;
Başladı, öz nefsimle, beklediğim şanlı cenk (!)
Bir ölüm ki sormayın ölümsüzlüğüme denk,
Ne cismimi gören var ne de sesimi duyan...
Böyledir ta ezelden, varlığımızdaki sır
Hakikat ilminde bir saat, gün, ay ve asır...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
