Ş i i r ekmek / ş i i r gidenler...

.

yaban otu biter yollarda
sarı toprağın tozunda
bir yamaçta kayalara
sırra
sevdaya
pamuk tarlalarında
diken batan el ayağa
çatısı toprak damlara
acıya
iç çökerten gama
gasavete
duvar yıkan neme
bir gelinin koynuna
delikanlının terleyen bıyığına
ahraz sevdalının diline
bozkırda su isteyen yüze
şiir ekmek

dileği olmamışa
çaput bağlanmış ağaca
kavuşmayanın gözyaşına
kavuşanın kollarına
göçüp gidenin taşına
ilmeğin kopmuşuna
dile gelmeyenin sabrına
teslim olmuşun boynuna
dar ağacına
sehpa devirenin narasına
lime lime olana
yangın yangın yüreğe
inim inim inleyene
su olup çağlayana
gözünü ırağa dikmiş olana
tasına çanağına
yanında katil olana
ve tüm cümlelerin sonuna
şiir ekmek

beslense
bahar gelse önüne
selam alsa
baş eğse
kurda kuşa yem olsa
şiir ekmek

gözüyle söyleyip
yüreğiyle hissetmek

kaldırsak yerinden
diksek tepelere
büyütsek
gölgelensek dibinde
yesek

şiir ekmek
iç dualarını sevmek
sevdiğine kök vermek
kökten insan etmek
şiir ekmek
dünyayı yeşertmek
kıtlık zamanı un etmek
seferberlikte karne
yüksek rakımda palto
mektupta can
hastada akan kan
denizde balık
balıkçıda güneşten yanık
sofrada zeytin tanesi
sevgilinin sesi
dinleyeni
söyleyeni
türkülerde ozan sesi
sazda yar kokusu
yüzde naz
hep az
şiir ekmek

ölmezsin içine sarsan
aç kalmazsın
şiir ekmek
çiçek ekip büyütmek
buğdaydan un demek
yaman bakışta aşk
şiir koca dünya etmek

12 07 2005

.