Rüzgarların Getirdiği Mutluluk

Sonbahar yine kara bulutlarıyla
Esiyor üstümüzde
İnsan boğuluyor karanlıkta
Çaresizliğine
Çobanlar sürülerini
Ağır ağır indiriyor dağlardan
Köyün üstünde bir korku birikiyor
Akşamları.
Koşuşuyor köylüler meydandan
Evlerin kuytuluklarına
Yağmur olanca gücüyle köyü basıyor
Ve şimşeklerin ışıklı alkışlarıyla
Bir bebek doğuyor
karanlık ortasına
Çığlıklarla.
Şimşekler çakıyor, yıldırımlar düşüyor
Meydanın dört köşesine
Çocuk bir gül gibi büyüyor
Köylülerin nasırlı yüreklerinde
Ovaya baharı getirir bir gülüşü
Yürekleri serinletir ağustos sıcağında
Ah! Bir konuşsa derler
Ay yüzüne bakanlar
Sonra konuşur, elleri çapa tutmaya başlar
Köyün karanlık ufkunu
Dağıtmak için her sözü
Yaşasın! Bir güneş doğdu
Endişe soluyan insanlara
Ümit rüzgarları gönderildi.