Rüzgarın türküsünü söyle...

dilim ucunda tutuyorum
adını

üşümeyesin diye
kapatıyorum ağzımı

rüzgar esiyorsa
kuru ayaz
uzatıyorum alnımı

kendimde öpüyorum sonra
yanağını

Kokunu unutmuşsun bende
Sakın geri isteme

zaman susuyor
sesinle

kaplıyorum gövdemi
bağırmıyor

ateşin tütüyor
içimde

ellerim yanıyor
ellerim sadece

gözlerimi söndürüyorum
gözlerinde

külünü unutmuşun, bende
sakın geri isteme

kendimi sarıyorum
her gece

yoksa söner içim
hece hece

gelirsen
öğlen vakti ikilerde

rüzgarın türküsünü söyle

ateşim çıksın
sen öpünce

biliyorum
değecek beklemeye

söyle...

02 04 2005 / an iç’i şiirler