Rüzgara karşı / ağız kırmaları...

.

Biri;

…..tiğimin acıları
ne kenarı var ne üstü
köpüğünden çıkmış bira
ona yapışan bardak
ve açlığını kendi etiyle doyuran köpek
hangisine desen
ne anlar istemenin katlayıp
kağıttan yaptığı gemileri
suya açık bir göbeğe
bir dilin düşmesi kadar
sulu kaygan iç ürperten bir yangında aratmak
hatırlattıkça kanatmasını ya da

sevişmekle çocuk oluyor
kızmayan adamın koynunda
nasıl gömülür bir kadın
annesinden sonra
bir adamın koynuna
sevmedi mi dünya küçük
eller soğuk
ağız kapalı işte

gözlerini kapadıkça
açlığını unuttuğu
cezasını kendine kesen o adam
şimdi yersiz sevinçleriyle
gözünün önünde dans ediyordu
hayran hayran izledi
yakışıklı olmayan
albenisi bile yakışmayan
belki biraz güzel gülen
bir kadın kadar hıçkırarak ağlayan
işte bu adam
nesi var
nesi yoksa yığmıştı
iki memesinin ortasına
nasıl kazıyacaktı şimdi
ellerini bile sürmediği
o gözleri
o sözleri içinden

düşündü
yorgundu

sesi duymadı
kaç kulak bir bağırtıyı beklerde duymazsa
oda duymadı
ahh ne şans
bir çiçek yapraklarını saymıyorken
hiçliğin ölgülerini çocuğa bağlaması

gidiyorum dediğinde
tatlı bir süprizin
uzun saçlarını yalayacağını düşünmüştü
en çok ona yetiştirmişken
yeşil elmanın kokusunu
şimdi depresif bir gün gibi
köklerinden kesip verdi
gün geceyi beğenmez diye düşündü
sövdü kendine

bir kahpelik vardı
zaman eşeğe binen ihtiyar adamsa
acelesi neydi
çaldıkları hiç yetmiyorsa
kime ve neye biriktirecekti
kendini satacaksa
hiç bir şeye ihtiyacı da yoksa
ne içindi bu çaba

hatırladı sonra;
bir gün sana geleceğim
sadece sarılacağım
sarmaşığı bile
yaprak yaprak yememişken
gelip yerleştin
sana soyunduğum yerlerden
duvarım ben döküleninden

dedi, sadece

diğeri;

şimdi kokumda kalmadı dedi
gözlüğünü suya atıp
göz önüne düşen perçemlerini
sesi bekleyen kulağının arkasına istif edip
şimdi burada olsa
omzunu bana uzatsa
yarı küs çocuk gibi
çaktırmadan koklasam diyordu

sessizlik nasıl ağlarsa
ağlamaya başladı sonra

neden benim değildin
nedensizde değildin
yüzünün yarısını sağ eliyle sildi
kimseye söyleyemediklerini
kendine söyledi
rafa kaldırılmış sıkıntılara
yeniden zamanı açtı

ikisi birden;

dilim damağım
kokuda yumağım
yarımın
yar sandığım
ne sana
ne zamana doymadım

başa dönüşler;

yalnızlığını sakladığı
denizin çöp getirdiği sahilden
yukarı doğru yürüdü
solgundu

23 11 2005