Rüzgâr ve Güneş Şiiri - Mehmet Cıngır

Rüzgârı sevmem,
Hele deli rüzgârı hiç sevmem.
Soğuktur rüzgârın yüzü Yılan gibi,
Hiç gülmez;asıktır suratı…
Buz gibi dudaklarıyla insanı öper ve kaçar.
Çatıları uçurur,ağaçları devirir.

Fakat meltemi severim
Yakmaz meltem…
Yaz günü serinletir insanın içini.
Ferahlatır ruhunu…

Oldum olası güneşi severim,
Güler yüzlüdür güneş.
Hiç suratını asmaz.
İnsanın içini ışıtır ve ısıtır.
Yâr kucağı gibi,
Baba ocağı gibi…