Rüzgar Üfürüğü Şiiri - Ayşe Uçar

vakit ikindi
hava morcivert
dağların doruğunda sis
birazdan soğuk iner
yeşil vadilerin sıcak avurtlarına

sona çekilir günün doğurganlığı
karamsarlığı besler, siyah fistanlı geceler
uzun - uzun gölgeler kısa-cık boyları arşınlar
sanrılı beyinleri, tetikler dolaylı güç

bırakın çığ gibi düşsünler
gürlesinler sel olup, aslan kesilip kükresinler

heyhat!
güneşe tentene
gözlerindeki kızıl yelpaze
şişkin dudaklarından sızan kan
vah! vah! yedi dağın kınalı gelinciği sanır
kendini bilmez yarasalar
.......

haydi masalları değiştirelim
tüm çocuklar gökkuşağının altından geçsin
yeryüzünün nehirleri göğe aksın
ay ve güneş...
dahi yıldızlar yere insin

siz...
hiç inanır mısınız?
örümcekle, kelebek aşkına

sırtınızı rüzgâra
ayaklarınızı dalgalara yaslayın
martılar bulut, avuçlarınız ateş, nefesiniz tufan
durmasın beşik gibi sallansın dünya
dahi... taş üstünde taş kalmasın!

siz...
hiç gördünüz mü?
bok böceğinin, ateş böceğine dönüştüğünü...

14/11/12