Rüzgar sevdası Şiiri - Şahram Ziyneti

Biliyormuydun,
Benim rüzgar olduğumu?
Babam kara, annem deniz olduğunu?
Annem bana erken yürüdüğümü söylemişti,
Ben yürümeğe başlarken doğdum.
Annem beni göğüsündeki dalğalarla emzirdi
Ozamanlar kimse benim büyümeğimi görmedi!

Çocukluk çağlarında,
Geceler annemin koyununa sığardım,
Gündüzler babama koşup derelerde saklambaç oynardım.
Bazende yaz günlerinde,
Başka çocukların uçurtmalarıyla eğlenerdim
Ozamanlar kimse bana “oyuncak” almadı!

Delikanlılığım çok sert geçti
Tozlar kopardım,
Ağaçlar kırdım,
Bulutlar kovaladım,
Kuzular korkuttum
Ozamanlar her kes bana “fırtına” derdi!

Ormanla karşılaşdım,
Havam söndü
Şarkı yazmayı öğrendim
Ezgilerime yapraklar eşlik ederken
Kıvıra kıvıra oynardı dallar
Ozamanlar soluğum “sevda” kokardı!

Şimdi senin karşındayım, kararlı
Seni almaya gelmişim,
Ve istediğin yere götürecem
Aç... Aç kollarını, beni içine al
Sevişelim, uzaklaşalım,
Ölene kadar, durana kadar
Benim güzel “yelkenim”

(kelgan)