Rüzgâr, bir niyetin izi gibi sürünür gövdesiz yollarda
sessizlik çırpınır sesini ararken
zulüm göz kırpar geçmişime,
ve kelime, devrilen bir ışığın altında eğilir.
yolunu bulduğunu sanarak.
*@demlenmisSiirler*
Kül, zamanı unutmuş bir gülün toprağıdır.
seher, kıvrılmış bir özlemin içinden doğarken
diken, nefesi çizdiğinde, acı geçmez hemen
artık... şimdi kadar diridir rüzgarda savrulan gül.
*@demlenmisSiirler*
Benlik, kendi gövdesini inkâr ederken
ayna, göremediğini anlatır mı?
bir “hiç”, sessizce konuşur
zamanla ve varlık, yokluğun boynuna yaslanır.
gölge, hakikatle konuşur kırılmadan.
Rüzgâr, kül ve hiçlik
üç zaman, bir gölgeyle birleşir sensizlik,
hakikati eğmeden taşır yolun sonundaki kadere.
23/07/2025
01:03 #Wahran
@demlenmisSiirler
(478)
Demlenmiş Şiirler
Kayıt Tarihi : 25.7.2025 04:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kelimenin devrildiği, zamanın küle dönüştüğü ve hiçliğin konuştuğu bir evren.
Rüzgâr yalnızca esmez; bir niyetin izini sürer.
Kül, geçmişin suskun çiçeğidir.
Hiçlik ise, varlığın en çıplak aynası.
Her dize, bir gövdesiz yolun kıvrımıdır;
her kelime, hakikatin boynuna yaslanmış bir gölgedir.
Sessizliğin sesiyle konuşanlar bilir.
TÜM YORUMLAR (1)