Rüzgar Keyfine Şiiri - Sevinç Kavuk

Es rüzgar, hangi yöne estiğini sözde görmezler
Neşteri döşünde, köpüğüne üşüşen leşciller
Yahudi sever rüzgar! Keyfine kahya mı ister?
Kısır huylu beygirden döngü yürekliğe sevinirler
Düğün camide, eğlence camide, kumar da işler

Bir çuval kömür gözüne sok, çıkar neler neler
Dili Allah diyor sanılır, özlediği don içi zevkler
O kölelik besler! Sen de yalar beslenirsin bir şeyler
Es rüzgar, hangi yöne estiğini özde gör bilmezler
Bilsin! Kilisede dini tören, salonda düğün seyreder

Ilımlı İslam hristiyanlığa benzeme fırıldağı döner
Yeni bir heyecan, yeni süslerle özentiyi becertirler
Dinini yüreğine, yüreğini diline, dilini peşkirine
Evir çevir döndür, ananı da, dananı da hoş eder
Dua ile mi titrek, haşiş mi afiyette imişler, boş ver

Aldırma soruma sen yanaş, kader kovarsa sen gir
Kenar köşesine sırnaş, öğretir gardaş yılışmayı da
Sen şaşma, rüzgar keyfine ‘kavuş kal’ ha! dalışa
Bu hoş zevkinin üstüne yat şöyle keyfinin hayrına
Sürüdüğün altından su akar ‘kendin gör’ yoluna

Hani insan deniliyordu ya, aklı var, Allah’ı var
Tepesinin şekliyle rüzgar keyfine kalacak kadar
Hani anasına laf söyletmez o yuttuğu bilgisi de var
Neresinden girip ne zaman çıkar yenilikten o anlar!
‘Kavuş rengine’ yine başka yenilikle boya sıvalarlar

Es rüzgar, hangi yöne estiğini dolandır sen tozuna
Her birinin, karnına toplanan gazına ampul de var
Yakar toplar leşçillerin varlığı o kimse kaybolmaz
Merak etme, ben yüreğimi ruhuma bekçi eder
Beklerim, günlere yılışık leşler öyle de çürürler…

Ağustos 2007