Rüzgar Hışımla Esiyor Gönül Vadisinde

Baharın soluyor gülleri, savruluyor kırılan dalları
Dökülüyor altın sarısı ömür yaprakları
Özlüyor insan göçüp giden can dostları
Bir zamanlar ne idik dercesine kabir taşları

Rüzgar hışımla esiyor gönül vadisinde, ayrılık göründü
Ömrümüzün gül bahçesi soldu,mevsim hazana döndü
Sevda ile geçen tatlı yıllar,tatlı anılar daha dündü
Seninle tanıştığımız an,ah ne eşsiz bir gündü

Kuşlar kelebekler bülbüller her vadide suskun
Bulutlar öbek öbek,göçmen kuşlar bile doğaya küskün
Havada ayrılık kokusu var,öylesine ağır ve keskin
Ayrılık zamanı geldi aşkım,ölüm mü işte o ebedi sükun

Nihat Gülle
Şair ve yazar