Tenimi okşardı akşam rüzgarı
Koltuğumun yaşlı kollarına tutunurdum
Ansızın çıkagelen rüzgar içimi gıcıklardı
Avucumu açtığımda hep bir gül yaprağı karşılardı beni...
Kokusu sen gibi...
Keskın ama yıldırmadı
Karşısında duramadığım yüzün gibi
Güzel ama acımasızdı.
Artık bütün pencereleri açar oldum.
Biliyormusun ceryan yapıyor aşkın
Bunu ancak öldüğümde anladım..
Kayıt Tarihi : 24.12.2000 20:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!