Rüzgar Aldı Yel Aldı Şiiri - Veysel Şimşek

Ektim biçtim sen ver diye çağırdım,
Harman ettim hasatımı savurdum,
Şaştım kaldım sonra bunuda gördüm,
Samanımı rüzgar aldı yel aldı.

İçten sevdim sevdiğime bağlandım,
Kara sevda diye dilde söylendim,
Boşa gitti emek boşa eğlendim,
Önce söz ver sonra gitti el aldı.

Bitmiyor efkarı hey bahtı kara,
Açıldı kavuşmaz sızlıyor yara,
Elimde kadehim tüter sigara,
Dumanını rüzgar aldı yel aldı.

Has bahçemi ellerimle belledim,
Özenerek dört yanını telledim,
Sonra dolu tufan oldu illetim,
Geçti gitti emeğimi sel aldı.

Kimse bilmez efkarımı çabamı,
Yalvarırım Tanrım duymaz tövbemi,
Yanmaz tüter ısıtmayan sobamı,
Tüter yanmaz etrafını kül aldı.

Atılgandım ben hayata hınçlıydım,
Mert idim yiğittim kara kaşlıydım,
Kömür gibi siyah sırma saçlıydım,
Geldi gitti halden bilmez kel aldı.

Bir elimde baston başımda kepim,
Zalim dünya sende dolmadı küpüm,
Gençlik güzel kötü yaşlılık kapım,
Şimdi ise yaşlılığa yol aldı.