Hanife hanımın tül perdesinin asma halkaları gibi, geçerdi günlerim.
Börekteki maydanozların kalın sapları gelirdi, dilimin ucuna, bir türlü yutamazdım.
Camın önünden geçerken, biraz yavaşlardı adımlarım.
Sıradan, aheste bir tavır takınırdım.
Gözlerim çok değil hafifçe dönerdi camına, orda olma olasılığına.
Tek değişik şey sendin herhalde hayatımdaki,
bir de yağmurdan sonra pazara gelen
kanlıca mantarları.
Elimdeki iskambil kartlarını
çevirsem de
bir
çevirmesem de!
Bir çözüm kalmadı artık,
sadece sorunlar var.
Umutsuzum
Mahmut Utku ÇakarKayıt Tarihi : 21.1.2012 15:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!