Rüzgar Ağlatısı, Sıcak Ölüm

Kuşların bataklık ayinlerinden geri kalan pıhtılar kabuk tutarken,
ölüm yayılmıştı etrafa.

Sırıtan kemikler,
yırtılmış vücütlar.

Kurbağalar beyaz göbeklerini sarı sıcağa çevirmiş,
can çekişiyorlardı.

Şeytan karanlığın pelerinine gizlenmiş,
zevkle fısıldayan çanlarını çalıyor.

Tırpanlarının keskin parıltısından
gurur duyuyordu ölüm melekleri.

Ve uzakta,
nargilesini pöpürteden dede,
yavaşça sandesini düzeltiyor
ve duaya başlıyordu o gün ölecekler için.

Ademoğlu;
Ölümü ve Savaşı haykıran kalabalıkta yapayalnızdı,
yarılan göğsüne tuz bastılar onun.

Katletdiler birbirlerini.
Hep birdik oysa.

Şeytanın alevlerin arasındaki raksı,
zindanlardaki beyaz gözlü bakireleri kendine çekiyordu tutkuyla.

Sokaklara dolan etin yanık kokusu,
acıyan boğazları doldurdu.

Kurt sinekleri çökeldi birden,
boşalmış göz yuvalarına.

Sokaklarda kemiklerini itler yalayıp oynaşdı,
bütün sıcak öğleden sonra.

Küllenen etine,
eşek arıları yuvaladı sonrasında.

Çamurla örtüldü yarım çocuk cesetleri selle gellen yağmurda.

Yağan yağmur iyice körükledi insanoğlunun yüreğindeki savaş ateşini.