Rüzgar Ağlatısı, Az ve Çok

Bahar bahçesindeki,
açan rengârenk çiçekler gibiydi,
çocuklar yeryüzünde,
hepsi ayrı güzel kokardı.

Herbirinin
annesinin ninnisi ayrıydı
ama hepsi acıklıydı!

Denge iyice şaştı artık.

Ne çok aradım rüzgarı.

Bekledim!
Ne yönden esecek diye.

İçerden,
dışarı esintim.

Her yer pembe
ve her yer kızıl.

Her yer mavi
ve her yer kızıl.

Her yer beyaz
ve her yer kızıl.

Çocuklarıma nasıl anlatırım!
Ancak bunlar var işte dünyada!
Sadece eğrilmiş,
çelişkili dengeler.

Kötülük
ve biraz iyilik.

Çok karanlık
ve biraz aydınlık.

Açlık
ve az tokluk.

Savaş
ve biraz barış.

Çok karamsarlık
ve biraz umut.

Çok sıcak
ve biraz su.

Çok duygu
ve azıcık kelime.

Çok böcek,
çok az çiçek.