Rüzgar Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Bir zamanlar bana
Yâren'din, eş'tin,
Bazen bir dolunay,
Bazen güneş'tin,
Mevsimler değişti,
Sende değiştin,
Esme rüzgar, esme,
Hatrın'mı kaldı.

Bir avuç ateş idik
Söndürdün bizi,
Sararmış bağlara
Döndürdün bizi,
Karakış eyledin baharı yaz'ı
Esme rüzgar, esme,
Nârın'mı kaldı.

Şimdi hergünüm sonbahar,
Hergünüm hüzün,
Kalmadı hatıramda hülyası yaz'ın,
İstesende yanmaz canım,
Bu son ayaz'ın,
Esme rüzgar, esme,
Dalım'mı kaldı.

Kırdığın kaçıncı filiz bu,
Yolduğun kaçıncı yaprak,
Bir kırıldığım yerde
Bin yeşerdim ağlayarak,
Bulutları getir bize,
Yağmuru bekliyor toprak,
Esme rüzgar, esme,
Merhametin'mi kaldı.

Müdavimi oldum artık,
Gam'ın kederin matem'in,
Üşütmüyor beni şimdi,
Ne soğuğun ne'de yelin,
Vermez oldun kokusunu,
Ne çiçeğin ne gülün,
Esme rüzgar, esme,
Dem'in mi kaldı.

Al götür ruhumdan
Kederi âhı,
Belki bir parça hafifler
Ayrılığın günahı,
Şimdi birbirinden zindan
Her gecenin sabahı,
Esme rüzgar, esme,
Nurun'mu kaldı.

FEVZİ EMİR YILMAZ