Rüzgar Şiiri - Ebru Yıldız

En yüksek zirvelerde açtım kollarımı
En yüksek zirvelerde diledim seni
Bulutunu arayan su damlasıydın
Gökten düştün içime
Sevgimle büyüttüm
Geleceğin günü sabırsızlıkla bekledim
Bir umut oldun
Yaşama tutunacak bir dal
Bir sebebi olmalıydı insanın
Uğruna her şeyi feda edebileceği
Ne olursa olsun onun için yaşayabileceği
Sen geldin yavrum hoş geldin
Umutlara ektiğim tohumları yeşerttin
Bu karanlık dünyaya ışık verdin
Rüzgar koydum adını
Rüzgarınla savurdun tüm kara bulutlarımı