Rüzgar Şiiri - Volkan Ateş

Zaman öyle bir zehirdir ki;
Zehirler insanı günden güne!
Zaman öyle bir ilaçtır ki;
Can verir insanoğluna her dem!
Sevda öyle bir çiçektir ki;
Koklamak gelir insanın içinden sonsuza kadar!
Sevda; içimizin iklimidir.
Öyle apansız yağar yağmur,
Uzun zamandan beri bekler çöl yağmuru
Özlemi; susamışlık!
Sonra güneş rol alır her günkü sahnesinde,
Bu sefer her zamankinden daha yakıcıdır,
Yakar geçer her yeri,insanız ya
Şikayetimiz aşırı sıcaklar oluverir hemen!
Oysa ki soğuğu iliklerine kadar hissetmeyenler
Anlayamazlar güneşin yakıcı sevdasını!
Ve hazan gelir ardından,
Hüzün sarar belki kimilerini,
Ama en güzel rüzgarlar hazanda eser.
İçimizde bir derin yaradır o rüzgarlar,
Bizi anlatır,bizden fazla:
Bazen delicesine eser,yıkar geçer ortalığı,
Fırtınada yürümek imkansızdır
Bazen hafifçe dalgalandırır sevgilinin saçlarını,
O zaman da ayakta durmak imkansız gelir şaire.
Ve daha sonraları bir karakış gelir ki arabesk tadında
Terkeyler bütün güzel şarkılar diyarını
Geriye sadece bembeyaz v ayaz bir görüntü kalır.
Ama ne olursa olsun
Hangi mevsim yaşanırsa yaşansın
Ben en çok rüzgarı sevdim.
Duy beni nerede olursan
Sanadır bütün aşkım deli rüzgar! ! !