Rüzgar Şiiri - Toprak Barış Yıldırım

Yalnız kaldıgımda umutlarımla,
Umutlarımla ben paramparça.
Hıncımı rüzgarların acımasız yargısından çıkarıyorum
Gözyaşlarımı hissetmeyecek,
dilim küfür edemeyene denk üşüyorum üşüyorum..
Hayal kırıklıgımın sancısı gibi
Acımasızca iniyor bu gece suratıma.
Yatıştıramıyor bu sensizlik
kinimin içindeki bu uğultu
Ne hissetmeliyim ben
Herşeyi bilinmez bir hale getirmişim
Varmak istedigim yoldan, eski seviglilerimle çoktan çıkmışım.
Aklımın bir köşesinde,Sarı yapraklar
Birde duydugum uğultunun elinde esir olmuşum
Kahrolacak,ağlatacak
Hatta hatta susturulacak kadar özlemişim.
Eskimişligimize yeni yeni
anlamlar katan, şaraplanmış sevgililerim
Unutturmuyor bana bu yel
Unutturmuyor bu yagurlar Damağımda yarım kalmış o tadınızı..
Ah içimi dışarıya esir eden rüzgar
Ne istersin bu gece bedenimden
anıların ihanetine ugramışım
Üşüyorum görmüyormusun,
Daha derini acı çekiyorum sessizlikten,
yarım kalmazdı gözyaşlarım
Böylesine hızını almışken ama
Üşüyorum..
Ey deli rüzgar
Şevkat kokmadın hiç zaman
Kendi kudretinle parçalamışsın
sen o narinligi
Ey deli rüzgar
Mademki varsın bu gece benim için
İçimi dağıtmaya başla gözlerimden
Çünkü kipriklerim bu geceyi taşımaz olmuş,
Üşüyorum..

Barış yıldırım..