Kimsesizdi her biri…
Uzun kollu, karanlık giysili yalnızlığın
Biri sağında öbürü solunda bekliyordu.
Akıllarında delice bir fikir dolanıyordu:
Başka bir yalnızlığa gittiler.
Birken iki oldular.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
