Rüzgar Şiiri - Adem Korkmaz

Uyku gibi oluyorsun bazen
Sevenin çok sevdiğin yok
Sevgilisiz habersiz ey rüzgar
Bir kahroluşun son faslın da
Gençliğime çöken ihtiyarlık oluyorsun bazen
Buse bıraktım kanatlarına binlerce kez!
Nazar ettim yüreğine
Taka taktım görünmeyen saçlarına
Değemedin sevgilinin yanaklarına ey rüzgar
O sevgilinin ki
Bir damla gözyaşı oldum
Bazen yanakların da
Daha dudağına değmeden kuruttun
İstedim ki gamzeleri kabrim olsun
Öyle tembelleştin ki
Onu bile çok gördün bana rüzgar
Tarak oldum bazen
Esmedin bana inat
Dağıtmadın saçlarını
Olmadı sen oldum
Bu sefer çöllerde avuttun gönlünü
Kum tanelerine kaygı ettin beni
Yağmur oldum bazen
Estin estin sürükledin bulutları
Bir bakışta kuruttun beni
Deva olayım dedim yürekler de
Istırap oldun estin sineler de
İşte şimdi şiir oluyorum ey rüzgar
Sırf onun dudağın da barınmak için
Hadi söke bilirsen sök beni.