Rûz-i Cezâ Şiiri - Urfalı Mehmed Şevket

Olıcak Rûz-i cezâ tab’-ı selim isterler
Hüsn-i ahlâk ile hem hulk-ı kerim isterler
Ârif-i sırr-ı Hudâ merd-i hakîm isterler
Sanma ey hwâce ki senden zer ü sîm isterler
“Yevme lâ yenfa’u”’da kalb-i selîm isterler

Dem-be-dem aşk-ı ilâhî ile ser-gerdan ol
Nûş edip hûn-i dili şâm u seher giryan ol
Hazf edip ilm ü amel noktasını sûzan ol
Unutup bildiğini ârif isen nâdan ol
Bezm-i vahdetde ne ilm ü ne alîm isterler

İki âlemde hevesin terk kılıp bî-nâm ol
Talib-i vuslet-i cânan ile hûn-âşam ol
Aşk ile nâle kılıp şevk ile pür-âlâm ol
Berzah-ı havf u recâdan geçiver nâ-kâm ol
Dem-i âherde ne ümmid ü ne bîm isterler.

Mekteb-i aşkda ferzâneye yol vermezler
Zevk-i dünya ile mestâneye yol vermezler
Vâızın yazdığı efsâneye yol vermezler
Harem-i ma’nîde bigâneye yol vermezler
Âşinâ-yi ezelî yâr-ı kadîm isterler.

Tâlib-i medrese-i aşk-ı Hudâ ol dâim
Salik-i mahkeme-i feyz-i beka ol dâim
Can verip la’l-i leb-i yâre fedâ ol dâim
Sâkin-i dergeh-i teslîm ü rızâ ol dâim
Ber-murâd olmağa hizmetde mukîm isterler.

Dem-be-dem neşve-i dünya ile mahmur olma
Gülşen-i dehrde bülbül gibi mesrur olma
Taleb-i devlet-i fâni ile meşhur olma
Cürmüne mu’terif ol tâ’ata mağrur olma
Ki şifâ-hâne-i hikmetde sakîm isterler.

Olma Şevket feleğin ârif isen makrûhu
Olagör bir sanem-i gonca-lebin meşrûhu
Fikr kıl vakt-i Cem’i bir de zemzem-i Nuh’u
Ezber et kıssa-i esrâr-ı dili ey Ruhî
Hazır ol bezm-i ilahîde nedim isterler.