Rüyanın Doğduğu Yere Git! *

kutsal maviye yuvalanmış
saydam bir göktaşı olduğunda sevgi
kimden sorulur uğursuz yerin sessizliği
rüyayı gözbebeğinden lanetleyen kara talan ey!
hangi dağ başından

mülkün ezeli sahipleri Adem ile Havva’dan mı

o mülk ki adağa bahşedilmiş bir ağaçtı
yürümez…konuşmaz…gülmeyi bilmez
rüzgarı bekler yalnızca
bir elma…bir de yılan…

hamurundan yaratıldın şiir ve aşkın!
göç vaktini çalıyor şimdi saatler
seni çağırıyor dağ ateşleri
taze bir umut demektir her yeni yıl
hele bir de gençsen
yaratma çağındaysan üstelik
orada bir yer olmalı mutlaka
rüyanın hevenklerle indiği
elif ve lam'dan

“her zaman paylaşılan duygular vardır
yeri gelince ölümler de….”**

neler bölüşmedin oysa
hırpalandın parçalanarak
onarıldın
onarıldık bir daha
unutulmaz yaz günlerinde

durma!
kanatlarını çal soylu bir kuşun
yüreğinde çöreklenen kışı
var gücünle savurarak temmuz kucağına
izin ver körpe yazlar göversin
oğul veren acılar özünde

git oraya!

zirvedeki kayanın dibine gömdüm has dileklerimi
kutladım seni
kutsadım yakarışlarımla
adak ağacına bıraktığım çaputa sor rüyanın doğduğu yeri
çınara sor bulursun

unutma
taze bir umut demektir her yeni yıl
git oraya!

……..

(*) Doğum gününü gönül maytaplarıyla kutluyorum sevgili çocuk….
Yüreğindeki kışa rüya armağan edemem ama sana bir ışık yakabilirim belki…
Yaktım bile! ….
İyi ki varsın; iyi ki doğdun! ! ! .....
Kocaman sevgilerimle…

(**) Haydar Ergülen: “Unutulmuş Bir Yaz İçin” şiirinden…

(18 Temmuz 2005)